Yes, de eerste meters op een gewone fiets!

Gisteren (zondag 22/4) had ik het idee om eens te proberen of ik een klein stukje zou kunnen fietsen op de (gewone) fiets van Anita. Het voordeel van haar fiets tegenover mijn normale stadsfiets leek me de lage instap (geen stang) en het verende zadel en verende voorvork. Dat zou toch wat meer comfort moeten geven dan een fiets zonder enige vorm van vering. Ook zit ik op haar fiets helemaal rechtop, dus dat moet ook prettiger zijn voor mijn buik. Zo gezegd zo gedaan. Anita had de fiets al uit de garage gezet zodat hij start klaar stond. Mijn bedoeling was om even het korte stukje naar mijn ouders te fietsen om te beginnen, gewoon om eens te voelen hoe het zou gaan. De eerste meters gaven nog een wat onprettig gevoel in mijn buik, maar door wat te gaan verzitten en mijn jas wat te verschuiven ging het al een stuk beter. Bij mijn ouders aangekomen bleek dat ze de poort van de oprit nog dicht hadden zitten, dus ik kon er niet in. Daarom ben ik maar doorgereden naar mijn zus, hoewel dat meteen een stuk verder is. Maar het ging goed en met een korte pauze daar zou ik ook de terugweg wel kunnen volbrengen. Je bent tenslotte een fietser of je bent het niet :-0.
Marieke en Frans waren verbaasd mij daar op de fiets te zien en waren vol bewondering dat dit al kon. Zelf was ik natuurlijk ook wel een beetje trots. Na het gebruikelijke kopje thee ben ik weer op mijn gemakje terug gefietst. Gewoon lekker rustig aan met een kleine versnelling. Ging prima. Mijn benen zijn natuurlijk nog steeds wel gewend om te fietsen, dat is het probleem niet.

Het feit dat ik op deze manier weer een beetje mijn vertrouwde fietsbeweging kan oefenen en weer een beetje mobiel(er) ben, geeft me een geweldig gevoel van vrijheid. Nooit gedacht dat ik dat gevoel zou hebben terwijl ik op een damesfiets (incl. fietstassen) door het dorp fiets, haha.

Natuurlijk was ik wel moe van dit "experiment" maar ik kon 's middags lekker op bed liggen en naar "Luik-Bastenaken-Luik" kijken, de oudste en mooiste wielerklassieker, die deze keer een enerverende finale kende en een verrassende winnaar.

Aan het begin van de avond vond ik het nodig om ook nog een stukje te gaan wandelen, maar dat was niet zo'n succes. Ik kreeg al snel pijn in mijn buik van de beweging. Door mijn hand op de wond en buik te drukken probeerde ik het nog wat tegen te gaan, maar dat hielp niet echt. Ben maar langzaam door gelopen, maar echt fijn was het niet. Die avond ben ik al vroeg op bed gaan liggen en heb nog een film afgekeken. Om 22.15 uur gaan slapen.