Maandag (23/4) heb ik weer een klein stukje gefietst, dit keer naar de apotheek om een maagbeschermer te halen. Ik heb al een aantal dagen last van een beklemmend gevoel op mijn maag, een gevoel van "vol zitten" en misselijkheid. In het ziekenhuis had ik dat ook al, maar toen kwam het van de pijnstillers (bijwerking). Misschien dat het te maken heeft met het feit dat ik nog steeds (onbewust) erg "hoog" adem haal om mijn buik te ontzien. Hierdoor leg ik onnodig druk op de bovenkant van mijn borst en misschien dat daardoor mijn maag ook wat verkrampt, ik weet het niet. Als ik bewust ademhaal via mijn buik, dan gaat dat gewoon goed en pijnloos, dus ik moet me daar meer bewust van zijn.
Dinsdag niets actiefs gedaan, gewoon lekker gerust. 's Avonds de 1/2 finale Champions League tussen Barcelona en Chelsea gekeken (dramatisch afgelopen voor Barcelona) en naar bed gegaan. Ik kon echter de slaap niet vatten en heb uiteindelijk tot 2.30 uur beneden op de bank gezeten. Daarna weer naar bed en wel weer geslapen tot 7 uur, maar dan wordt je wel moe wakker.
Woensdag (25/4)in de ochtend daarom alleen maar wat op de bank en op bed gelegen en wat gelezen. Tussendoor kort een dutje gedaan.
's Middags kreeg ik het idee om alvast mijn racefiets in de Tacx te gaan zetten, zodat hij klaar staat voor het moment dat ik in staat ben en zin heb om daar weer wat op te gaan fietsen. Voor wie het niet weet, een Tacx is een soort rollenbank waar je het achterwiel van je fiets in klemt en waar een weerstandsrol aan zit die tegen je achterwiel drukt, zodat je (vanaf je stuur) kunt regelen met hoeveel weerstand je fietst. Je kunt dan binnenshuis (in mijn geval "binnensgarages" :-0) trainen. Zie ook de foto hiernaast. En wat doe je dan als hij er staat? Ja, dan ga je er ook even op zitten om te voelen of dat al weer een beetje gaat. Met mijn spijkerbroek op de Tacx en even een paar minuten rustig rond getrapt met nauwelijks weerstand. Weliswaar rechtop zittend, dus niet met de handen op het stuur, want dan moet ik te ver voorover buigen. En ik moet zeggen dat dit wel lekker ging. In de loop van de week voel ik me ook al steeds beter en merk ik dat ik iedere dag wat mobieler word en minder last van mijn buik en wond krijg. Elke beweging gaat dagelijks iets makkelijker, zo ook het fietsen. Enige wat nog blijft is dat ik gewoon heel snel moe ben en dan ook echt moet gaan rusten. Als ik op bed ga liggen met de TV aan, val ik ook gegarandeerd in slaap en ik merk dat dit nog steeds een hele diepe slaap is, vergelijkbaar met de "hallucinatie-slaap" die ik met de pijnstlling in het ziekenhuis had. Waarschijnlijk toch nog naweëen van de narcose.
Na dit "fietsen" vroeg ik me af hoe het met het lopen zou zijn, want zondag deed dat nog pijn. Meteen maar even uitgeprobeerd. Jas aan, petje op en op pad. Deze keer een behoorlijke wandeling gemaakt, althans voor mijn begrippen op dit moment. Voor wie bekend is in mijn wijk, linksaf de straat uit, via het zandpaadje naar de rotonde bij Goossens en rechtaf om de vijver bij de Panakkers heen en zo weer terug de Voirt en Johan Frisostraat in. Al met al toch 16 minuten onderweg geweest. Eerste helft ging probleemloos en voelde zelfs wel makkelijk aan. Daarna ging het moeilijker. Geen pijn, maar ik moest wel langzamer gaan lopen en kreeg een licht gevoel in mijn hoofd. Blijkbaar is dat een signaal dat mijn lichaam het nog niet aan kan. Ik kwam hijgend thuis ben eerst even op de bank geploft, alvorens wat te drinken en weer lekker op bed te gaan liggen. De middag verder weer gerust/geslapen, maar geen weerslag gehad van de inspanningen. Ik heb meteen ook maar mijn Paracetamol dosering gehalveerd (als proef) en heb alleen 's avonds nog 2 stuks ingenomen. Ik had het gevoel dat daarmee ook mijn "maagklachten" minder werden. Dat zou eigenlijk niet moeten kunnen, want Paracetamol schijnt onschadelijk te zijn voor je maag, maar toch merk ik het. Ik ben waarschijnlijk gewoon een "gevoelige" jongen, haha :-).
Vandaag is het donderdag 26 april. Vanmiddag ga ik samen met Anita (want ik kan/wil zelf nog niet autorijden) mijn nieuwe leaseauto ophalen in Eindhoven. Dat is ook weer een vermoeiende activiteit, dus ik ga zo dadelijk weer even op bed liggen en rusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten