Marieke onverwacht in het ziekenhuis

Vorige week donderdag (7 juni) moest Marieke voor haar 2-wekelijkse controle in Maastricht zijn. Net voordat ze het ziekenhuis wilde verlaten belde haar arts met de mededeling dat ze direct terug moest komen bij hem. Uit de bloedcontrole was gebleken dat ze een te hoge concentratie witte bloedlichaampjes had, hetgeen duidt op een ontsteking ergens. Men wilde haar zo niet laten gaan en ze werd direct opgenomen. Dat was voor iedereen dus even schrikken, vooral voor Marieke zelf natuurlijk, want het ging zo goed tot nu toe. Nu schijnt het regelmatig voor te komen dat na een niertransplantatie de patient last krijgt van een ontsteking of een infectie, maar toch.
De vraag was nu waar die ontsteking zat en welke antibiotica men moest gebruiken. Men heeft haar donderdag meteen aan een infuus aangesloten met antibiotica die een brede algemene werking heeft. Vrijdag had Marieke redelijk hoge koorts en was er nog geen concrete uitslag bekend. Met de antibiotica leek die koorts vrijdagavond onder controle. Zaterdag had ze echter weer koorts. Ook klaagde ze over veel pijn in haar buik en ze moest ontzettend vaak plassen. Wij dachten al snel aan een blaasontsteking, urineweginfectie of nierbekkenontsteking. Zaterdagmiddag kon men aangeven waar het precies zat: een urineweginfectie in combinatie met een darmbacterie. Hoe het precies zit met die bacterie weet ik (nog) niet, want in je darmen horen natuurlijk (goede) bacterieen te zitten. Maar dat vraagt ze nog na bij de arts.

De koorts is nu weg, ze heeft de juiste antibiotica, alleen heeft ze erg veel hoofdpijn. Zo erg zelfs dat ze er misselijk van wordt en vandaag al meerdere keren heeft moeten overgeven. Ook de paracetamol komt er meteen weer uit. Daar moet dus nog iets aan gedaan worden. Zelf maakt ze zich erg druk over haar bloeddruk die aan de hoge kant is (daar kun je ook hoofdpijn van krijgen), maar de arts denkt daar anders over en vindt het wel meevallen. Het is dus nog even zoeken naar de juiste manier om haar van die hoofdpijn af te helpen. Ik vermoed dat ze in het ziekenhuis moet blijven tot de infectie helemaal weg is. Wel sneu  voor haar, ligt ze weer (alleen) in het ziekenhuis in Maastricht :-(. Van de andere kant, als het niet goed met je gaat kun je beter in het ziekenhuis zijn dan thuis.
Gelukkig zijn haar nierwaardes nog goed en is daar niets mee aan de hand.

Waren het de vorige keer mijn buikspieren waar ik zoveel last van had (overigens nog steeds wel heb), sinds zondag ben ik erg verkouden en maandag (11 juni) was ik zelfs ziek. En dat kwam niet door het slechte resultaat van het Nederlands Elftal :-).Verhoging, hoesten (met veel slijm), snotteren (met veel snot), spontane loopneuzen, tranen die spontaan uit mijn ogen liepen, hoofdpijn, keelpijn, etc. Zaterdag- en zondagnacht bijna niet kunnen slapen en daardoor dus ook ontzettend moe. Gisteren voelde ik me echt beroerd. Vandaag gaat het iets beter. Geen verhoging meer en ook weer wat beter geslapen. Toch maar even naar de huisarts geweest. Uit het bloed bleek dat ik geen ontsteking heb, dus het zou vanzelf over moeten gaan. Kan wel even duren zei hij.
Het vervelende voor mij is dat het hoesten en niezen meteen ook weer extra pijn veroorzaakt in mijn buikspieren. Al met al geen pretje dus. En ik wil juist zo graag weer dingen gaan doen (werken, sporten).
Maar ik moet niet klagen, want Marieke heeft het slechter dan ik en dat is ook veel spannender. Ik hoop dat ze snel opknapt en weer naar huis kan, mijn zussie !