Tweede jaarcontrole, alles in orde

"Wat gaat de tijd toch snel" denk ik op sommige momenten en 3 april 2014 was weer zo'n moment. Toen was het namelijk precies 2 jaar geleden dat ik mijn rechter nier aan mijn zus Marieke gedoneerd heb.
3 april is onze "transplantatiedag" en naast World Kidney Day (dit jaar op 13 april) de enige twee dagen per jaar dat ik zeker het zilveren speldje, dat ik van de Nierstichting gekregen heb, op mijn kostuum draag. Het is maar een kleinigheidje, maar ik ben er trots op en het heeft voor mij een bijzondere waarde.

Vlak voor 3 april stond mijn jaarlijkse controle in het Academisch Ziekenhuis Maastricht gepland, namelijk op maandag 31 maart. Dat betekent dat ik de dag daarvoor, de zondag dus, 24 uur lang mijn urine weer moest verzamelen in een zogenaamde "urinecontainer". Niks bijzonders, behalve dan dat het je toch aan huis bindt, want je gaat niet snel ergens naar toe, wetende dat je een rugzak met een (deels al gevulde) urinecontainer mee zeult. En wat ga je antwoorden als je ergens op een terrasje zit en iemand vraagt "wat zit er in die rugzak die je bij je hebt?" Ja natuurlijk, je kunt het uitleggen, maar zijn dat soort plasverhalen de verhalen die je op een gezellige zonnige zondagmiddag wilt vertellen? Nee dus. Daarom blijf ik die dag altijd thuis en vermaak ik me daar. Dit jaar was het prima weer om onze "bolboompjes" (de Latijnse naam ken ik niet) te snoeien. Dat heb ik dan ook gedaan. Best zwaar werk als je de rest van de week een kantoorbaan hebt. En het mooie weer had ook een nadeel: ik zweette me kapot. In combinatie met het feit dat ik ook nog vergat extra te drinken, leidde dit ertoe dat ik in 24 uur minder dan 3 liter urine verzamelde, terwijl dat vorig jaar ruim 4 liter was.Toen ik dat bij de controle de dag erna aan Philip Ulrichts van het AZM vertelde, waarschuwde hij me al dat dit wel eens een negatieve invloed zou kunnen hebben op de creatinine waarde en de klaringswaarde. Maar dat was niet erg, want dan zou er meteen een goede verklaring voor zijn (extra getranspireerd en minder gedronken).

Op maandag 31 maart dus naar Maastricht voor de controle. Omdat er een hele mooie dag voorspeld was, had ik de hele dag vrij genomen en mijn racefiets achter in de auto gelegd, zodat ik vanuit Maastricht naar Berg en Terblijt kon rijden en vanaf daar een mooie tocht fietsen (81,6 km) door de Limburgse heuvels. Mijn fietsbroek had ik al aan onder mijn spijkerbroek :-). Afgezien van het inleveren van je "urine-vangst" en het afgeven van enkele buisjes bloed, stelt het allemaal niet zoveel voor. Uiteraard gaat het ook om het gesprek dat je hebt, hoe het met je gaat en met je zus, hoe gaat het sporten, heb je nog ergens last van en dergelijke. Het bloedprikken ging deze keer moeizaam, terwijl Philip toch de koning van de prikkers is in Maastricht, naar ik gehoord heb. Deze keer was het een echte "maandag-prik" en na 1 buisje kwam er niets meer en deed de naald pijn in mijn arm, dus werd er opnieuw geprikt. Dit keer beter. resultaat: meer dan een week met een giga blauwe/groene/gele plek op mijn arm gelopen.

Philips telde voor de uitslag per mail aan me op te sturen, aangezien ik toch alles opschrijf en wil weten. Hij liet me zien wat de waardes van 2013 ook al weer waren en zou een schermafdruk van het nieuwe overzicht meesturen in de mail. De uitslag zou ruim een week op zich kunnen laten wachten. Op woensdag 2 april kreeg ik de uitslag echter al per mail. Algehele boodschap: "Uitslagen van de donorcontrole zijn perfect normaal." 
Voor de liefhebbers de waardes even op een rijtje:

• Creatinine: nu 110. Dat was 99, dus is iets verslechterd, maar dit komt doordat het een momentopname is van de dag ervoor (zie de tekst hierboven);
• Cholesterol: nu 4,5. Dat was 4,6 en is dus zelfs iets verbeterd en ligt ruim onder de norm;
• Klaringswaarde: 
  Gemeten waarde nu 97,80 en dat was 101,00. Verklaring is hetzelfde als bij creatinine, namelijk de dag ervoor veel gezweet en relatief weinig gedronken.
  Berekende waarde nu 82,60 en dat was 92,80. 

Al met al nog steeds hele goede waardes, dus helemaal niets aan de hand. Advies: gewoon zo doorgaan. En dat doe ik dus.

's Middags dus nog een lekker rondje gefietst. Het voordeel van het fietsen op een maandag (vergeleken bij het weekend) is dat het heerlijk rustig is op al die binnenweggetjes. Nauwelijks verkeer, geen motoren en bijna geen andere fietsers. Gewoon even genieten dus!
(Hieronder nog enkele foto's als "bewijs".)

op de Camerig

met nieuwe bril :-)

De lekkerste appeltaart in Vijlen