En hoe gaat het nu?

Die vraag wordt me vaak gesteld, zeker de laatste tijd. Ik twijfel dan altijd wat men eigenlijk wil weten. Hoe gaat het met mij? Hoe gaat het met Marieke? Hoe gaat het met mijn Stelvio-actie? Meestal bedoelt men het eerste, terwijl het tweede eigenlijk het belangrijkste is en ik op dit moment heel graag aandacht vraag voor het derde. Daarom hieronder over alle drie even een korte update :-).

Hoe gaat het met mij?
Het korte antwoord: met mij gaat het goed! Of het nog kortere antwoord: goed!
Het iets langere antwoord: de last van mijn buikspieren wordt gelukkig steeds minder, mede dankzij de oedeemtherapie/littekenmassage van Toos Leenen (huidtherapeute in Helmond). Ik voel ze nog wel, maar ik kan het geen pijn meer noemen, eerder "last" of "hinder". Ik kan wel weer alles doen, ook met de buikspieren. Daarom ben ik ze sinds kort ook weer aan het trainen. Wel rustig aan opbouwen natuurlijk, maar dat gaat goed. Hopelijk verdwijnt de "hinder" volledig in de loop der tijd. Het belemmert me nu in elk geval niet meer.
Verder ben ik flink aan het trainen voor mijn doel in juni: beklimmen van de Stelvio-pas (liefst 2 keer op 1 dag als het lukt).

Hoe gaat het met Marieke?
Op zich gaat het best goed met haar, al gaat het wel met "ups" en "downs". Recent heeft ze weer een keer een week in het ziekenhuis gelegen (in Maastricht!) vanwege hoge koorts. Uit bloedonderzoek bleek dat er een ontsteking of infectie was, waarschijnlijk in haar urinewegen. Met een infuus met antibiotica is dat weer onder controle gebracht, waarna ze naar huis mocht met nog een antibioticakuur erachter aan. Dat is natuurlijk niet fijn voor haar en iedere keer weer een beetje schrikken. Gelukkig functioneert de nier nog steeds goed en zijn de waarden van de nier steeds goed. Het schijnt toch wel vaker voor te komen en zelfs eerder regel dan uitzondering te zijn dat iemand met een donornier zeker het eerste jaar een beetje blijft tobben met kwaaltjes en last. Het is alleen wel jammer dat je zelf overal achter moet komen en dat er wat betreft nazorg en voorlichting nog wel het een en ander te verbeteren valt.
Zo hoorde Marieke bij toeval (tijdens een echo) dat het heel normaal is dat haar nieuwe nier in haar buik beweegt en zelfs kan gaan draaien of gaan "verliggen". Dat gevoel had ze al, maar ze wist niet of dat kon en of het goed was. Ook blijkt dat de anti-afstoot-medicijnen haar immuumsysteem dusdanig ontregelen dat ze niet goed voelt wanneer ze iets onder de leden heeft, zoals bijvoorbeeld een blaasontsteking. Daardoor kan dat overgaan in een urineweginfectie. Ze hebben haar nu ook verteld dat ze bij koorts ALTIJD direct het ziekenhuis (in Maastricht) moet bellen en naar het ziekenhuis moet komen. Men wil wat dat betreft geen enkel risico lopen. Gelukkig maar. Enige vervelende is dat het vooral voor haar man Frans steeds een flinke belasting is, die ritjes heen en weer naar Maastricht. Dat hakt er echt wel in als je dat weer een week dagelijks moet doen (naast je werk).
Maar goed, al met al gaat het goed. De beste graadmeter is de "kwebbel-index", m.a.w. zolang Marieke lekker door kletst weet je dat het goed gaat, haha :-).

Hoe gaat het met de Stelvio-actie?
Die gaat echt als een speer! Nu een week of zes bezig en de teller staat al op ruim 1.468 euro!! Daar komt van mijn werkgever Sogeti Nederland BV binnenkort nog 1.000 euro bij (die toezegging heb ik al gekregen) en ik ben nog bezig met een aantal acties/activiteiten die ook nog extra geld opleveren. Het doel van 2.500 euro wordt dus ruimschoots gehaald en daar ben ik nu al trots op!
Kijk voor de activiteiten en acties op mijn andere blog http://stelvio-actie.blogspot.nl . Daar zie je o.a. twee schilderijen waar je een bod op kunt doen, een workshop racefietsonderhoud en een toertocht voor racefietsers.

En als je de volgende keer aan mij vraagt "hoe gaat het nu?" bedenk dan dat dit voor mij geen eenvoudige vraag is als je hem niet nader specificeert :-). Maar natuurlijk ben ik blij dat je er naar vraagt!